Laat me u voorstellen aan De Poezepoes. Elf lentes, en in haar dierenpaspoort staat Klaartje, want dat heeft mijn destijds vierjarige nichtje zo bedacht - maar mevrouw staat erop om Poezepoes te worden genoemd. En leer mij een kat begrijpen zeg - na het heengaan van haar broertje Sammie drie jaar geleden is ze veranderd van een eenkennig diertje in de meest theatrale drama queen ooit. Schrééuwen! Dat horen en zien een mens vergaat! Ik heb niet het minste benul wat in d´r gevaren is. En opdringerige en repeterende geluidsprikkels worden me gauw teveel, dus ze heeft me in de touwen. Ik geef me gewonnen. Genade.
En kapsones heeft ze vanzelfsprekend genoeg. Toen ze zich na eindeloos aandringen verwaardigde om te poseren voor dit affiche, bedong ze dit citaat erbij. Ik zeg, Wat zijn dat nou weer voor fratsen, Poezepoes? Kan je niet iets gezelligers tegen de mensen zeggen? Zegt ze, Neen, waarde onderdaan - het heeft ons, Clara Moritz, behaagd het gemene volk kond te doen van de woorden van den Prediker, zoon Davids, koning te Jeruzalem. Ik zeg, Wat de fok, kat?! - gaan we genderneutraal tegen mekaar doen? Nee sukkel, zegt ze, dat is het majesteitsmeervoud!
Tot later.